[Evîna dil, te dil kirye birîndar

Bihara min, hemî zer bûn gul û dar

Me ew rojên ciwanî, dan bi tolik

Ketim heştê, ji nûve bûm evîndar

Diran û çav û dil pêkve şikestin

porê min sipî bûye bi yek car

Bi her çaran dibî xort û dibî pîr

Ji bona min nema hêjan e her çar

Nezanim ez, digel jînê dibazim

Weke berxê dinav pencên gurê har

Cîhan pêkve di çavê min de xweş bû

Niha, pîr im, di çavê min de bû sar

şeva reş pej vedane, hate ser min

Ku roja min liber ava ye, êvar

Ciwan bûm, ez bi dost û yar û kes bûm

Ku pîr bûme, hemî kes bûne neyar

Evîna min wekî hespê çeleng e

Revandim ez, ne zengo û ne hevsar

Li kû dimrim, diçim kû, ez nizanim

Dema dimrim, ezê çibkim bi Hessar

Ketim heştê û serjêr bûme deştê

Ne ew lat û ne ew hîm û ne ew dar...

Berê rengê pilingan ez bi saw bûm

Ji ber xapan, niha ez bûme keftar

Bi ber pêlan ketim bê doz û daxwaz

Dinalim ez wekî Hirçê birîndar

Cegerxwîn bes bibêje, pir dirêje

Bese kurdo, ji xew rabe tu hişyar ...!

Stockholm 18.6.1980

[marq=right]Cegerxwîn [/marq]

____________________________

]